Leghorn
De leghorn is een van oorsprong Italiaans kippenras, dat zijn naam dankt aan de Italiaanse havenstad Livorno.
Geschiedenis
De leghorn werd al aan het begin van de jaartelling door de Romeinse schrijvers Marcus Terentius Varro Reatinus en Columella beschreven. Rond 1835 werden deze patrijskleurige hoenders via Livorno naar Amerika verscheept. Later zijn er nog diverse ladingen van witte hoenders uit Italië in Amerika aangekomen, die in Amerika zijn gefokt tot een specifiek legras. Tijdens de landbouwcrisis (1879-1895) kwamen Amerikaanse leghorns vanwege hun goede leg naar Europa en werden daar in verschillende landen verder verbeterd.
De leghorn is puur voor de productie gefokt: tegen 1940 bestond 75 à 80% van de Nederlandse productiepluimveestapel uit witte leghorns. Vanaf 1950 kwamen steeds meer tweerassenkruisingen voor en daarna hybriden, die uiteindelijk de productierassen die er nog waren verdrongen hebben. Nu wordt de leghorn alleen nog door liefhebbers gehouden. Leghorns behoren tot de categorie legrassen waarvan via Broedeieren.nl altijd verse broedeieren leverbaar zijn, te samen met andere typische legrassen zoals de Isa Brown, Barnevelder en Poule de Bresse, hoewel de laatste twee rassen als dubbeldoelras worden aangemerkt (vlees én eieren).
Raskenmerken
In Nederland erkent de bondsvereniging Kleindier Liefhebbers Nederland drie verschillende typen leghorn: de Amerikaanse, Nederlandse en de Engelse. Alle types hebben gele poten, witte oren en meestal een enkele kam die bij de hen naar één kant omvalt. Ook dieren met een rozenkam zijn erkend. In 2006 heeft ook Italië een rasbeschrijving (standaard) gemaakt van de oorspronkelijke Italiaanse hoenders, op basis van oude Italiaanse beschrijvingen en de benaming livorno.
Amerikaanse leghorns hebben een grote, goed gespreide staartpartij, een kamstructuur die gladder is dan algemeen is bij hoenders en een vrij lange, recht naar achteren stekende kamhiel. Engelse leghorns zijn groter en zwaarder, hebben een veel grotere kam en een duidelijk kleine en geknepen staart. Nederlandse leghorns benaderen de Amerikaanse nog het meest, maar ze hebben een vlakkere ruglijn en een wat kleinere en minder gespreide staartpartij. Broedeieren.nl levert met name verse broedeieren van dit Nederlandse type, echter op verzoek zijn ook eieren van het Amerikaanse of Engelse type beschikbaar. De reserveringstijd kan wat langer zijn dan regulier.
De Engelse en Amerikaanse leghorns zijn in Nederland alleen erkend in de kleur wit, maar komen in de landen van oorsprong in veel meer kleurslagen voor. De Nederlandse leghorns zijn in Nederland erkend in wit, zwart, blauw, rood, witbont (exchequer), buff, gestreept, patrijs, zilverpatrijs, roodgeschouderd zilverpatrijs, geelpatrijs, bruinpatrijs, blauwpatrijs, koekoekpatrijs, isabelpatrijs, witpatrijs, patrijs goudflitter, zilverflitter, porselein en wit zwartcolumbia.
Ook in kriel zijn deze drie typen erkend. De Nederlandse leghornkrielen zijn erkend in dezelfde kleurslagen (behalve isabelpatrijs) en ook in koekoekzilverpatrijs, zilverpatrijs zilverflitter, blauwpatrijs goudflitter en buff zwartcolumbia. De Engelse leghornkrielen zijn erkend in wit en zwart en de Amerikaanse in wit en buff.
Leghorns leggen witte eieren van circa 55 gram. Broedeieren.nl levert van de meeste kleurslagen broedeieren, veelal op reservering.